دوست نداشت وسط خورشت لوبیا و نخود و لپه و این‌طور چیزها بریزند. قیمه را می‌گفت مثل استخر آبی است که بچّه‌های ریز و پیزه‌ و نصف و نیمه‌ی لپّه نمی‌گزارند گوشت‌های غول‌پیکر گوسفند آزادانه شیرجه بزنند وسط خورشت و شنا کنند. ساناز  بشقاب خورشت را گذاشت وسط سفره‌ی دونفره‌یشان. و دو بشقاب برنج که یکی رفت جلوی ساناز و یکی روبه‌روی فرزاد. «ایول»ِ فرزاد چسبید به آشپزی ساناز که «ایول! چلو گوشت!» و لاشه‌ی بهرام افتاد وسط سفره، روی خورشت و روی پلو و روی نان و روی ترشی‌های بندری تندی که ساناز انداخته بود. ساناز یعنی استاد ساختن ترشی. ترشی را جوری می‌انداخت که وقتی کسی می‌خورد «هوم» ناخوداگاه از زیر زبانش درمی‌رفت یعنی این‌جوری: «هوم! چه ترشی‌ای!» لاشه‌ی بالباس را که نمی‌شد خورد. فرزاد یقیه‌ی پیراهن بهرام را جر داد و دو طرفش را زد کنار و چاقوی.... (لطفا زیر چهارده سال نخوانند) چاقوی بزرگ آشپزخانه را باید می‌آورد. می‌خواست بلند شود و بیاورد که ساناز گفت که خودش می‌آورد و آورد و داد به فرزداد و فرزاد چاقو را کوباند وسط دل و روده‌ی بهرام و یک مربع برای خودش درآورد و یک مربع گوشت لخت بهرام‌گونه برای ساناز درآورد و گذاشتند کنار برنج بشقابشان و تکّه تکّه می‌کردند و می‌خورند و همه‌ی این‌ها با ترشی بندری‌ای که ساناز انداخته بود همراه شده بود و چه می‌چسبید و «هوم!» بود که هی از زیر زبان دو نفرشان درمی‌رفت. خورشت این‌طوری خوب است که لپّه و نخود و دفاع لوبیاگونه‌ای مزاحم نباشد و تکّه‌های لخت غیبت راحت شیرجه بزنند و شنا کنند. خورشت این‌طوری خوب است. تکّه‌های گوشت بهرام هی بچسبد به روح فرزاد و هی ساناز از ترشی بندری‌اش تعریف کند و هی «هوم!» دربرورد. ساناز و فرزاد داشتند غیبت می‌کردند، غیبت بهرام را.

حدیث: زندیق درباره آیه «و وزن در آن روز حق است. کسى که میزان‏هاى [عمل‏] آنان سنگین است، همان رستگارانند و کسانى که میزان‏هاى آنها سبک است، افرادى‏اند که سرمایه خود را به خاطر ستمى که نسبت به نشانه‏هاى ما مى‏کردند، از دست داده‏اند.» (اعراف (7)، آیه 8 و 9) از امام صادق(ع) مى‏پرسد: آیا اعمال را وزن نمى‏کند؟ امام فرمودند: خیر! اعمال اجسام نیستند؛ بلکه اعمال صفت آن‌چیزی است که عمل کرده‌اند. کسى نیازمند وزن کردن چیزها است که به عدد آن نادان باشد و همچنین سنگینى و سبکى آن را نداند؛ و از خداوند هیچ چیزى پنهان نیست.
او پرسید: معناى میزان چیست؟ امام فرموند: عدل. او گفت: معناى این آیه «کسى که میزانش سنگین است» چیست؟ امام فرمودند: کسى که عملش راجح باشد
الاحتجاج، ج 2، ص 351.